Op de plek waar we vroeger zwommen, lag nu olie in het water. Vastgeplakt onder de zolen van mijn gympen. Beteuterd keek ik er naar. Er brak iets die zaterdagmiddag. Onderweg naar huis bleef ik er over malen. Als kind leek alles schoon te zijn. De zomers waren groen en de winters waren wit. Moeder legde elke week een schone set met kleren in de kast. En de heg werd door mijn vader bijgehouden. Ik wist niet beter, dan dat alles wat schoon was, ook altijd schoon zou blijven. En dat we daar voor zouden zorgden. Zoals mijn ouders ook voor mij zorgden en voor het huis. Zoals ik dat gezien had bij hen en voortzette. Je rommel ruim je op. Je vuilnis gooi je weg. Ik had weleens iets op TV gezien over vervuiling. Maar nu, lag een meeuw dood voor mijn neus. Zijn verendek bruin en grauw gekleurd. Het arme dier had niets in te brengen tegen de mens. Een scheur in mij. Op de mooiste plek op aarde, mijn kinderstrandje. Op de plek waar we vroeger zwommen aan de kust. Daar lag nu olie in het w